Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2014

ΤΟ ΚΑΜΙΝΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΠΟΔΕΣ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΟΒΟΥΝΙΩΝ

ΤΟ ΚΑΜΙΝΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΠΟΔΕΣ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΟΒΟΥΝΙΩΝ
Το καμίνι
Το 1887 ο Κοντόπουλος τμηματάρχης του Υπ. Γεωργίας, εξανίσταται στον πρωθυπουργό Χαρ. Τρικούπη για την οικολογική καταστροφή που προκαλούν τα Καμίνια στην Αθήνα. Συναντά όμως την αντίδραση των ιδιοκτητών τους, που φτάνουν μέχρι τον Άρειο Πάγο και εξασφαλίζουν τελικά άδεια για τη λειτουργία τους.
Στις αρχές του αιώνα η περιοχή είναι ακόμα ακατοίκητη. Τα Τουρκοβούνια παραμένουν σχεδόν απάτητα- Το 1903 στρατιωτικός χάρτης της σχολής Ευελπίδων δείχνει ότι η “Εύμορφη Εκκλησιά” είναι ακατοίκητη. Οι πρώτοι μόνιμοι κάτοικοι καταφθάνουν γύρω στα 1910 και έρχονται κυρίως ως εργατικό δυναμικό για τη λειτουργία των Καμινιών. Τα πρώτα σπίτια χτίζονται κοντά στην σημερινή περιοχή “Λιναρά”. Η περιοχή αρχίζει ν’ αναπτύσσεται με πιο γρήγορους ρυθμούς. Δεν έχει μπει ακόμα στο σχέδιο και αυτό διευκολύνει αρκετούς να χτίσουν αυθαίρετα. Το 1925 οι κάτοικοι φτάνουν περίπου τους 1000 και γίνονται οι πρώτες προσπάθειες να δημιουργηθεί Κοινότητα και ν’ αποσχισθεί από τον Δήμο Αθηναίων. Το 1927 δημοσιεύεται διάταγμα με το σκοπό αυτό, αλλά ανακαλείται 2 μήνες αργότερα, αφού οι περισσότεροι κάτοικοι δεν είναι Δημότες Αθηναίων.
Μέχρι το 1925 περίπου, η περιοχή αποτελεί τόπο εξοχής για πολλούς Αθηναίους. Ήδη από τα τέλη του περασμένου αιώνα το παλάτι διοργάνωνε κυνήγι αλεπούς στα Τουρκοβούνια, όπως έγραφαν και εφημερίδες της εποχής, όπου έπαιρναν μέρος έφιππες κυρίες. Όταν μάλιστα το Πάσχα συνέπιπτε με τη γιορτή του Αγ. Γεωργίου (Ομορφοκκλησιά) τότε γινόταν τριήμερο γλέντι, όπου οι βοσκοί πρόσφεραν δωρεάν κρέας και γάλα στους εκδρομείς. Την ίδια εποχή περίπου (το πρώτο τέταρτο του αιώνα) χτίζεται απέναντι από το ναό της Αγ. Γλυκερίας το ξενοδοχείο “Δροσιά” ιδιοκτησίας Λιασκοβίτη. Το ξενοδοχείο φιλοξενεί κατά καιρούς μεγάλα ονόματα πολιτικής, οικονομικής και καλλιτεχνικής ζωής το τόπου. Λέγεται μάλιστα ότι σ’ α κρύφτηκε ο Νικόλαος Πλαστήρας από το ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου που ήταν συγχωριανός του, όταν τον κυνηγούσαν πράκτορες των Μεγάλων Δυνάμεων για ανακαλέσει την καταδικαστική απόφαση “Δίκης των Εξ”. Αργότερα δημιουργείται δίπλα στο ξενοδοχείο και το νυχτερινό κέντρο “Δροσιά” γνωστό ως “Μοστρού”, λειτουργεί πολλά χρόνια και αφήνει εποχή στη νυχτερινή ζωή της Αθήνας για τους χορούς και τα ονόματα που φιλοξενεί.

ΤΟ ΚΑΜΙΝΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΠΟΔΕΣ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΟΒΟΥΝΙΩΝ
Το καμίνι

Το 1887 ο Κοντόπουλος τμηματάρχης του Υπ. Γεωργίας, εξανίσταται στον πρωθυπουργό Χαρ. Τρικούπη για την οικολογική καταστροφή που προκαλούν τα Καμίνια στην Αθήνα. Συναντά όμως την αντίδραση των ιδιοκτητών τους, που φτάνουν μέχρι τον Άρειο Πάγο και εξασφαλίζουν τελικά άδεια για τη λειτουργία τους.

Στις αρχές του αιώνα η περιοχή είναι ακόμα ακατοίκητη. Τα Τουρκοβούνια παραμένουν σχεδόν απάτητα- Το 1903 στρατιωτικός χάρτης της σχολής Ευελπίδων δείχνει ότι η “Εύμορφη Εκκλησιά” είναι ακατοίκητη. Οι πρώτοι μόνιμοι κάτοικοι καταφθάνουν γύρω στα 1910 και έρχονται κυρίως ως εργατικό δυναμικό για τη λειτουργία των Καμινιών. Τα πρώτα σπίτια χτίζονται κοντά στην σημερινή περιοχή “Λιναρά”. Η περιοχή αρχίζει ν’ αναπτύσσεται με πιο γρήγορους ρυθμούς. Δεν έχει μπει ακόμα στο σχέδιο και αυτό διευκολύνει αρκετούς να χτίσουν αυθαίρετα. Το 1925 οι κάτοικοι φτάνουν περίπου τους 1000 και γίνονται οι πρώτες προσπάθειες να δημιουργηθεί Κοινότητα και ν’ αποσχισθεί από τον Δήμο Αθηναίων. Το 1927 δημοσιεύεται διάταγμα με το σκοπό αυτό, αλλά ανακαλείται 2 μήνες αργότερα, αφού οι περισσότεροι κάτοικοι δεν είναι Δημότες Αθηναίων.
Μέχρι το 1925 περίπου, η περιοχή αποτελεί τόπο εξοχής για πολλούς Αθηναίους. Ήδη από τα τέλη του περασμένου αιώνα το παλάτι διοργάνωνε κυνήγι αλεπούς στα Τουρκοβούνια, όπως έγραφαν και εφημερίδες της εποχής, όπου έπαιρναν μέρος έφιππες κυρίες. Όταν μάλιστα το Πάσχα συνέπιπτε με τη γιορτή του Αγ. Γεωργίου (Ομορφοκκλησιά) τότε γινόταν τριήμερο γλέντι, όπου οι βοσκοί πρόσφεραν δωρεάν κρέας και γάλα στους εκδρομείς. Την ίδια εποχή περίπου (το πρώτο τέταρτο του αιώνα) χτίζεται απέναντι από το ναό της Αγ. Γλυκερίας το ξενοδοχείο “Δροσιά” ιδιοκτησίας Λιασκοβίτη. Το ξενοδοχείο φιλοξενεί κατά καιρούς μεγάλα ονόματα πολιτικής, οικονομικής και καλλιτεχνικής ζωής το τόπου. Λέγεται μάλιστα ότι σ’ α κρύφτηκε ο Νικόλαος Πλαστήρας από το ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου που ήταν συγχωριανός του, όταν τον κυνηγούσαν πράκτορες των Μεγάλων Δυνάμεων για ανακαλέσει την καταδικαστική απόφαση “Δίκης των Εξ”. Αργότερα δημιουργείται δίπλα στο ξενοδοχείο και το νυχτερινό κέντρο “Δροσιά” γνωστό ως “Μοστρού”, λειτουργεί πολλά χρόνια και αφήνει εποχή στη νυχτερινή ζωή της Αθήνας για τους χορούς και τα ονόματα που φιλοξενεί.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου