Το Μέγαρο Μουσικής βρίσκεται επί της λεωφόρου Βασιλίσσης
Σοφίας, δίπλα στην Αμερικανική πρεσβεία και αποτελεί κορυφαίο γεγονός
της μουσικής ιστορίας του τόπου μας. Η κτιριακή του αξία είναι πολύ
μικρότερη αφού, παρά την πολυτέλεια και την τεχνολογική του αρτιότητα,
δεν αποτελεί αρχιτεκτόνημα πνοής.
Η έμπνευση για τη δημιουργία αυτού του ποτιστικού κέντρου προήλθε από τη μεγάλη αοιδό Αλεξάνδρα Τριάντη, ιδρύτρια του συλλόγου «Φίλοι της Μουσικής». Έτσι, ανατέθηκε η μελέτη του σημερινού Μεγάρου σε κορυφαίους Έλληνες και ξένους αρχιτέκτονες και ειδικούς της ακουστικής. Ιδρυτικό μέλος του παραπάνω συλλόγου από το 1953, ο Χρήστος Λαμπράκης διαδέχτηκε το 1977 στην προεδρία την Αλεξάνδρα Τριάντη και κατέβαλε άοκνες προσπάθειες για την πραγματοποίηση ενός από τα μεγαλύτερα και πλέον σύγχρονα Πολιτιστικά Κέντρα διεθνώς.
Το 1956 το ελληνικό κράτος παραχώρησε το χώρο της ανέγερσής του. Το κτίριο σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Εμμανουήλ Βουρέκα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πρώτη οικονομική προσφορά για την ανέγερση του κτιρίου προήλθε από τον Δημήτρη Μητρόπουλο, ο οποίος πρόσφερε τα έσοδα από τις συναυλίες που έδωσε στην Αθήνα η Φιλαρμονική Ορχήστρα της Νέας Υόρκης υπό τη διεύθυνσή του.
Οι μελέτες, καθώς και η κατασκευή του σκελετού του κτιρίου ολοκληρώθηκαν τη δεκαετία του 1970, όταν ο μεγάλος ευεργέτης και πρόεδρος του Ιδρύματος Δεκόζη-Βούρου, κος Λάμπρος Ευταξίας έδωσε την αναγκαία οικονομική υποστήριξη για την πλήρη χρηματοδότηση του έργου. Το 1981, μετά από μια περίοδο διακοπής των εργασιών, δημιουργήθηκε με τη συνεργασία του ελληνικού κράτους ένας νέος φορέας διοίκησης. Το ίδιο το ελληνικό κράτος συνέβαλε αποφασιστικά στην ολοκλήρωση της κατασκευής του έργου με σημαντικές επιχορηγήσεις. Ο νέος αυτός φορέας ονομάζεται Οργανισμός Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και τον διοικούν από το 1981 έως και σήμερα εκπρόσωποι του συλλόγου «Φίλοι της Μουσικής» και του Ελληνικού Δημοσίου. Ο οργανισμός με πρόεδρο τον Χρήστο Λαμπράκη ανέλαβε την ευθύνη αποπεράτωσης των εργασιών και στη συνέχεια τη λειτουργία του Μεγάρου.
Το Μέγαρο Μουσικής εγκαινιάστηκε το 1991 από τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ.Καραμνλή. Την ίδια χρονιά γεννήθηκε η Καμεράτα-Ορχήστρα των «Φίλων της Μουσικής» και στις 20 Μαρτίου ο ήχος της βιόλας του Γιούρι Μπασμέτ εγκαινίασε την αίθουσα των «Φίλων της Μουσικής». Το 2003, με την παρουσία του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Ρομάνο Πρόντι, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών άνοιξε τις πόρτες του Διεθνούς Συνεδριακού του Κέντρου. Το 2004 η περίφημη Φιλαρμονική του Βερολίνου, υπό τον σερ Σαίμον Ρατλ με σολίστ τον Λεωνίδα Καβάκο, ανοίγει για το φιλόμουσο κοινό την υπερσύγχρονη αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη, ενώ με το ρεσιτάλ του διάσημου πιανίστα Πάουλ Μπαντούρα Σκόντα εγκαινιάζεται η αίθουσα Νίκος Σκαλώτας.
Στα χρόνια που ακολούθησαν ολοκληρώθηκαν: οι νέες εγκαταστάσεις, στις οποίες στεγάζεται η Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας «Λίλιαν Βουδούρη», νέες αίθουσες συνεδρίων και πολλαπλών χρήσεων, αίθουσες δεξιώσεων, εκθεσιακοί χώροι και ένας υπερσύγχρονος χώρος στάθμευσης. Στα δεκαοχτώ χρόνια της λειτουργία του, το Μέγαρο Μουσικής, υπό την έμπνευση και καθοδήγηση του προέδρου της ανέπτυξε μια πρωτοφανή πολιτιστική δραστηριότητα που κάλυψε τρεις σημαντικές κατευθύνσεις. Λειτούργησε ο σύνδεσμος ανάμεσα στις ελληνικές και τις ευρωπαϊκές πολιτιστικές δυνάμεις, φέρνοντας στην Αθήνα μερικούς από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες και συγκροτήματα της εποχής μας, αλλά και εξάγοντας πολιτισμό στην Ευρώπη και στον κόσμο. Ταυτόχρονα, επενδύοντας στο μέλλον, ξεδίπλωσε ένα φιλόδοξο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που έφερε τους νέους από όλη την Ελλάδα σε επαφή με τον κόσμο της μουσικής και του πολιτισμού. Στήριξε και στηρίζει με κάθε τρόπο την ελληνική παραδοσιακή και σύγχρονη δημιουργία.
Η έμπνευση για τη δημιουργία αυτού του ποτιστικού κέντρου προήλθε από τη μεγάλη αοιδό Αλεξάνδρα Τριάντη, ιδρύτρια του συλλόγου «Φίλοι της Μουσικής». Έτσι, ανατέθηκε η μελέτη του σημερινού Μεγάρου σε κορυφαίους Έλληνες και ξένους αρχιτέκτονες και ειδικούς της ακουστικής. Ιδρυτικό μέλος του παραπάνω συλλόγου από το 1953, ο Χρήστος Λαμπράκης διαδέχτηκε το 1977 στην προεδρία την Αλεξάνδρα Τριάντη και κατέβαλε άοκνες προσπάθειες για την πραγματοποίηση ενός από τα μεγαλύτερα και πλέον σύγχρονα Πολιτιστικά Κέντρα διεθνώς.
Το 1956 το ελληνικό κράτος παραχώρησε το χώρο της ανέγερσής του. Το κτίριο σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Εμμανουήλ Βουρέκα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πρώτη οικονομική προσφορά για την ανέγερση του κτιρίου προήλθε από τον Δημήτρη Μητρόπουλο, ο οποίος πρόσφερε τα έσοδα από τις συναυλίες που έδωσε στην Αθήνα η Φιλαρμονική Ορχήστρα της Νέας Υόρκης υπό τη διεύθυνσή του.
Οι μελέτες, καθώς και η κατασκευή του σκελετού του κτιρίου ολοκληρώθηκαν τη δεκαετία του 1970, όταν ο μεγάλος ευεργέτης και πρόεδρος του Ιδρύματος Δεκόζη-Βούρου, κος Λάμπρος Ευταξίας έδωσε την αναγκαία οικονομική υποστήριξη για την πλήρη χρηματοδότηση του έργου. Το 1981, μετά από μια περίοδο διακοπής των εργασιών, δημιουργήθηκε με τη συνεργασία του ελληνικού κράτους ένας νέος φορέας διοίκησης. Το ίδιο το ελληνικό κράτος συνέβαλε αποφασιστικά στην ολοκλήρωση της κατασκευής του έργου με σημαντικές επιχορηγήσεις. Ο νέος αυτός φορέας ονομάζεται Οργανισμός Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και τον διοικούν από το 1981 έως και σήμερα εκπρόσωποι του συλλόγου «Φίλοι της Μουσικής» και του Ελληνικού Δημοσίου. Ο οργανισμός με πρόεδρο τον Χρήστο Λαμπράκη ανέλαβε την ευθύνη αποπεράτωσης των εργασιών και στη συνέχεια τη λειτουργία του Μεγάρου.
Το Μέγαρο Μουσικής εγκαινιάστηκε το 1991 από τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ.Καραμνλή. Την ίδια χρονιά γεννήθηκε η Καμεράτα-Ορχήστρα των «Φίλων της Μουσικής» και στις 20 Μαρτίου ο ήχος της βιόλας του Γιούρι Μπασμέτ εγκαινίασε την αίθουσα των «Φίλων της Μουσικής». Το 2003, με την παρουσία του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Ρομάνο Πρόντι, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών άνοιξε τις πόρτες του Διεθνούς Συνεδριακού του Κέντρου. Το 2004 η περίφημη Φιλαρμονική του Βερολίνου, υπό τον σερ Σαίμον Ρατλ με σολίστ τον Λεωνίδα Καβάκο, ανοίγει για το φιλόμουσο κοινό την υπερσύγχρονη αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη, ενώ με το ρεσιτάλ του διάσημου πιανίστα Πάουλ Μπαντούρα Σκόντα εγκαινιάζεται η αίθουσα Νίκος Σκαλώτας.
Στα χρόνια που ακολούθησαν ολοκληρώθηκαν: οι νέες εγκαταστάσεις, στις οποίες στεγάζεται η Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας «Λίλιαν Βουδούρη», νέες αίθουσες συνεδρίων και πολλαπλών χρήσεων, αίθουσες δεξιώσεων, εκθεσιακοί χώροι και ένας υπερσύγχρονος χώρος στάθμευσης. Στα δεκαοχτώ χρόνια της λειτουργία του, το Μέγαρο Μουσικής, υπό την έμπνευση και καθοδήγηση του προέδρου της ανέπτυξε μια πρωτοφανή πολιτιστική δραστηριότητα που κάλυψε τρεις σημαντικές κατευθύνσεις. Λειτούργησε ο σύνδεσμος ανάμεσα στις ελληνικές και τις ευρωπαϊκές πολιτιστικές δυνάμεις, φέρνοντας στην Αθήνα μερικούς από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες και συγκροτήματα της εποχής μας, αλλά και εξάγοντας πολιτισμό στην Ευρώπη και στον κόσμο. Ταυτόχρονα, επενδύοντας στο μέλλον, ξεδίπλωσε ένα φιλόδοξο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που έφερε τους νέους από όλη την Ελλάδα σε επαφή με τον κόσμο της μουσικής και του πολιτισμού. Στήριξε και στηρίζει με κάθε τρόπο την ελληνική παραδοσιακή και σύγχρονη δημιουργία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου