Αρωστούλι το καημένο

Εκείνα τα όχι τόσο ανέμελα για τους δικούς μας χρόνια με έλλειψη στοιχειωδών φαρμάκων, οι παιδικές αρρώστιες έκαναν θραύση. Κάθε τόσο κι ένας φίλος ή συμμαθητής πάθαινε ιλαρά, κοκκύτη, μαγουλάδες, ανεμοβλογιά. Ακόμα και οστρακιά. Ένα εξανθηματικό νόσημα παρόμοιο με την ανεμοβλογιά που σου ανέβαζε τον πυρετό σαράντα.Οι γειτόνισσες τολέγανε η μια στην άλλη ο Κωστάκης μου έβγαλε παραμαγούλες. Μαγουλάδες δηλαδή. Αντιβίωση ούτε για δείγμα βέβαια. Αν θυμάμαι καλά οι γονείς μας, η μάνα δηλαδή γιατί εκείνη ήταν σπίτι αφού ο πατέρας βολόδερνε στη δουλειά απ το πρωι μέχρι το βράδυ 6 μέρες τη βδομάδα, έπαιρναν απ το φαρμακείο της γειτονιάς κάτι σκονάκια. (Φαρμακεία γνωστά της γειτονιάς μας της Καραντούνια κι αργότερα του Ιωάννη Τσαμαδή Πανόρμου και Κεδρηνου γωνία.) Χαρτάκια διπλωμένα με μια άσπρη σκόνη μέσα. Τι ήταν δεν ξέρω. Την ανακάτευαν με νερό και στην έδιναν με το ζόρι, πολλές φορές κρατώντας σου τη μύτη κλειστή είτε για να ανοίξεις το στόμα είτε για να καταπιείς χωρίς να νιώσεις τη γεύση φαρμάκι και την ελεεινή μυρωδιά. Κι εκείνες οι έρημες οι ενέσεις αν χρειαζόταν, ούτε ψύλλος στον κόρφο μας. Έβραζαν οι γυάλινες σύριγγες μέσα στο κατσαρολάκι με κάτι χοντρές βελόνες, σαν σακοράφες. Μετά έπαιρναν το μπουκαλάκι με τη σκόνη, την αμπούλα με τον ορό και το πριονάκι για να της κόψουν το λαιμό, ρούφαγαν τον ορό τον έβαζαν μέσα στο μουκαλάκι τρυπώντας το κόκκινο λάστιχο – βούλωμα, το ανακάτευαν κουνώντας το μπουκαλάκι, ρούφαγαν το φάρμακο κι ύστερα, το βαμβάκι με το πράσινο οινόπνευμα για την απολύμανση στο κωλομέρι, μια βαθιά ανάσα, τσουπ η βελόνα στον πισινό κι ύστερα εκείνο το βλέμμα που έλεγε πονάω αλλά δεν το λέω, αλλά τα γεμάτα δάκρυα μάτια άλλα μαρτυρούσαν.
Αμ οι έρημες οι βεντούζες. Τα ποτηράκια, το πηρούνι με τυλιγμένο το βαμβάκι που το βούταγαν στο οινόπνευμα το άναβαν το έβαζαν στο ποτηράκι για να φύγει ο αέρας κι ύστερα σου κόλλαγαν το ποτηράκι στην πλάτη και ρούφαγε το δέρμα και κοκκίνιζε κι ύστερα κι άλλο κι άλλο ποτηράκι και βάλε τη μια βγάλε την άλλη, τέλειωνε κάποια στιγμή η βεντουζοθεραπεία, μια εντριβή στην πλάτη κουκούλωμα με τις κουβέρτες μια ασπιρίνη διαλυμένη στο κουταλάκι με λίγη ζάχαρη και νερό γιατί ήταν πικρόξινη η αφιλότιμη και –κοιμήσου τωρα γιατί ανεβάζεις πυρετό. Κι εκείνα τα θερμόμετρα. Γαιδούρια. Γυάλινα με υδράργυρο, ένα πεντάλεπτο έκαναν να δείξουν θερμοκρασία και σου πόναγε κι η μασχάλη. Θυμάμαι που άκουγα βάλτο καλά και μη κουνιέσαι. Τι να μη κουνιέσαι με το παλούκι χωμένο ση μασχάλη. Τα πρισματικά θερμόμετρα του λεπτού ήρθαν πολύ αργότερα.

Εκείνες οι μαγουλάδες -τα κουνέλια βγήκαν στο σεργιάνι- θυμάμαι ένα άσπρο μαντήλι δεμένο κόμπο πάνω στο κεφάλι που σου πιανε τα μάγουλα κι αν θυμάμαι είχε μέσα ένα βαμβάκι τώρα θα σας γελάσω βουτηγμένο σε λάδι με χαμομήλι ή κάτι παρόμοιο. Γιατροσόφια των γιαγιάδων. Και προσοχή στην αρρώστια λέγανε γιατί ήταν επικίνδυνη και μπορεί να μην έκανες παιδιά μετά.....................