και Καντζάβελος και Λαγουνάρης

Στις πρίζες των δωματίων, εκείνες τις σκούρες καφέ τις φτιαγμένες από βακελίτη,-πάλι σκούρο καφέ- ούτε καπάκια ασφαλείας ούτε τίποτε. Κανονικές πρίζες, ούτε ασφαλείας ούτε σούκο βέβαια. Θυμάστε τους στριφογυριστούς διακόπτες που άναβαν το φωτιστικό; Καφέ κι αυτοί. Ποιό φωτιστικό δηλαδή ή το γλόμπο με το μπαγιονετ ντουϊ και το στριφτό καλώδιο ή άντε κανένα πολύφωτο στο σαλόνι- τη σάλα που λέγανε κάποιοι- το κατ εξοχήν ψυγείο του σπιτιού που κανείς δεν πάταγε, παρά μόνο σε καμμιά γιορτή, γιατί έκανε βρωμόκρυο του κερατά, άντε και καμια πλαφονιέρα στην κρεββατοκάμαρα αγορασμένα με δόσεις απ τα μαγαζιά της γειτονιάς με τα γυαλικά.Δύο τέτοια μαγαζιά είχε η γειτονιά το ένα του Καντζάβελου και το άλλο του Λαγουνάρη που πούλαγε και ποδήλατα ESKA VELAMOS PEUGEOT και Raleigh και το καλοκαίρι έβαζε και πούλμαν για μπάνιο στο Καβούρι, Βουλιαγμένη Βάρκιζα και κάθε Τετάρτη αν θυμάμαι απόγευμα στη Ραφήνα, Κόκκινο Λιμανάκι, ΠορτοΡάφτη